Merlina's fotoblog
maandag, mei 31, 2004
 
Kapsel deel kweetnie oe veel

AAAAAAAAHZaterdag naar de kapper geweest. Neen niet naar de fantastische kapster Ruth, maar naar de kreatos omdat die nu eenmaal wat dichter ligt.
Een nieuw meisje mocht de schaar even laten gaan in mijn al veel te lange lokken. Helaas bleef ze snijden en nu heb ik een ultrakort coupke. Ik weet niet wat ik er van moet denken maar het liefje vind het schattig... Hmmzzz



Foto volgt later deze avond...
|
 
Sporza

Sinds vandaag op de buis en het werkt nu al op mijn systeem. Slechte klank, idiote commentaren in de studio (en die 'op het veld' jinxen constant) ondersteund met verschrikkelijke outfits (het uiteinde van de das in het hemd???) en kapsels (Het Vlaamse leeuwkapsel van de studiogast; opgeschoren met bovenaan een ietwat langer uitgroeisel in de gel). Pseudokunstzinnige camerashots als ze de punten tonen. Bweukes!

MalisseEn dan heb ik het nog niet over de tennismatch Hewitt-Malisse. (7-5, 6-2, 7-6) In de eerste set ging Malisse voor elke bal, speelde hij vlot en scoorde hij mooite punten. Maar dan voelde hij af en toe aan zijn onderrug. En hoe meer hij eraan tastte (en hoe meer de comentatoren erover zaagden) hoe slechter zijn spel werd.
Vooral in de tweede set was het Malisse's pijn (ook zijn benen leken vermoeid, of dat leidden de presentatoren toch af van de grimassen van de Belg) die een hoofdrol speelde (zie de stand).
maar de derde set was een ander paar mouwen. Malisse stond er opnieuw, om elk puntje werd gevochten en het ging gelijk op. Ook de rug en benen leken vergeten en leuk tennis werd gespeeld. Tot vijf keer toe kon Malisse de derde set binnenrijven, maar hij faalde. Slechts een keer gooide hij zijn raket op de grond wat een hele prestatie is!

Hewitt door naar kwart finale ten koste van de laatste Belg in Roland garros die volgens mij een veel te onregelmatige speler is om als "fantastisch" omschreven te worden door de door mij al gehate commentatoren.
|
zondag, mei 30, 2004
 
Kale takken wiegen gestaag in het bos. Een uil roept in de verte. De maan verschijnt vanachter een donkere wolk. De wind steekt op en de takken klauwen in de lucht.. Gehaast wandel -strompel- ik op een nauwelijks zichtbaar pad. Een gehavend houten huisje doemt op. De deur hangt uit zijn hengsels en klopt ritmisch tegen de wand. Ik ga binnen. Als ik me omdraai zie ik mijn voetstappen in een dikke laag stof. Vreemd, maar ze lijken langzaam te vervagen. Ik kijk verder en probeer het deurgat te onderscheiden. Ik zie het niet meer. Het is donker in de hut maar toch zie ik langzaam een spinnetje afdalen vantussen de vermolmde houten balken. Hierdoor merk ik mijn bron van licht op. Een klein gat in het dak van het bouwsel laat een klein beetje maanlicht door. Ik verken vlug mijn omgeving. Een tafel met 1 enkele stoel, een plank aan de muur met daarop..... Net op dat moment schuift een wolk voorbij de maan. Enkele minuten sta ik alleen in het pikkedonker met niks anders dan mijn rochelende ademhaling die de beklemmende stilte verstoort. De maan komt weer tevoorschijn.



Pfff ik haat plotseling wakker worden!
|
woensdag, mei 26, 2004
 
Vriendjes?

Langzaam sluipt ze dichterbij. Klein en vol ontdekkingsdrang -het avontuur nadert- kruipt ze naar de trappen van het balkon. Benieuwd kijkt ze even naar beneden en trekt vlug haar kopje terug.
Daar is de grote poes -mijn eerste huiskameraad-, ze trippelt, ja toch voorzichtig, dichterbij en snuffelt van ver de geur van het kleine ding op. Misnoegd blaast ze en kijkt vuil in mijn richting. Hoe durf ik nog iemand in huis te halen! Hooghartig daalt ze de trappen af en kijkt beneden nog even achterom waar de kleine Scarlet (what's in a name...) aan mijn voeten zit. Vragend loert zij omhoog terwijl ik mijn schouders ophaal. Ook ik weet niet of Sheba haar ooit zal aanvaarden. *zucht*
|
zondag, mei 23, 2004
 
BLGP

ook 'oudere' mensen komen uit voor hun liefde
Er zijn al een paar woorden gespuid over de pride van gisteren. Voor- en tegenstanders verdedigen hun standpunten met vuur. En nu zal ik eens mijn bescheiden mening formuleren :)

yep dit is de lekkere poep van een meneerIk vind mensen die dragqueens en leernichten verachten om wie ze zijn al even erg als Vlaams blokkers die tegen marokkanen zijn of tegen alles dat anders is dan de modale vlaming. Yep u leest het goed.
So what dat er wat diversiteit is onder holebi's, die is er toch ook onder hetero's? Je hebt de gabbers, de hiphoppers, de technotrutten die halfnaakt op beats rondhuppelen, johny's die als ze een zonnestraaltje zien met de blote bast gaan paraderen, de nerds, de alterno's en wat weet ik nog allemaal. Maar doen die vakjes ertoe? Voor mij niet.





Ik wil gerust toegeven dat ik gisteren foto's genomen heb van de meer excentrieke homo. Waarom? Omdat ik die andere de godganse dag tegen kom op straat. En iedereen kan zeggen wat ze willen, als holebi ben je anders. Waarom? Als je maar tot 10% van de bevolking hoort dan ben je eerder uitzondering dan regel m.a.w. anders. Hiermee wil ik niet zeggen dat de massa die 10% moet proberen om te buigen of dat ze die minderheid moeten negeren. We willen dat die andere 90% weten dat we bestaan, dat we niet zomaar over ons heen laten lopen, dat we rechten hebben. We willen dezelfde rechten als de anderen, we willen hun gelijken zijn, maar daarom moeten we onze verscheidenheid toch niet opgeven?



Als ik het leuk zou vinden om elke dag met veren in mijn gat rond te lopen en ik kan dit 1 dag in het jaar doen zonder dat ik bang ben om elkaar geramd te worden wees maar zeker dat ik dat zou doen. En ik zou met die daad zeggen:"Dit ben ik. Anders maar in wezen hetzelfde als ieder ander."
De pride is een tocht met mensen die serieus willen opvallen, mensen die smeken om hen te aanvaarden zoals ze zijn (met of zonder veren), mensen die trots zijn, mensen die stemmen ronselen, mensen die om ons geven enz...



Anyway ik heb er van genoten: ik heb gewandeld, ik heb gedanst, ik heb geshaket, ik heb gezongen, ik heb schoon volk gezien en het heeft mij terug gezien :) en ik heb NICOLE & HUGO gezien!!!
Nicole&Hugo!!!!!

Nog meer foto's? klik hier

Ps: Nog ff Femfushion vermelden... Dank u voor de aansteker!! :)
|
donderdag, mei 20, 2004
 
De holl'bi

Jambers'reporters hadden het vanavond over de getrouwde holl'bies met kinderen. Hilarisch hoe de barbie-reporter (lange fake-nagels, stilettohakken) de typische vragen stelt. "Hoe moet hij, Shone, een man worden?". "Ben je beschaamd om je ouders?" enzoverder enzovoort. Als surplus gaan ze op uitstap naar zee, Oostende dé queerbadplaats -of course-, waar de ouders een meneer kennen die een tearoom heeft. Tuurlijk is ie homo en vraagt Barbie naar het ghetto van de holl'bies. Braafjes vertellen de holl'bies over hun bruine kroeg verleden, dat nu -echt waar- verleden tijd is want de maatschappij is zo veel verdraagzamer en bla bla bla. Jammer dat het wijf zo een bimbo was want de potten in kwestie en de zoon in het bijzonder waren geen tragische clichéholl'bies...
|
maandag, mei 17, 2004
 
Naamloos

Dit lieve beestje zoekt een naam...

weet JIJ mijn naam?

|
 
Huisgenoot

Vandaag kwam de broerie thuis met een huisgenoot. Een heel schattig grijs-zwart gestreept (vrouwelijk!) poesje. Alleen... hebben we geen inspiratie om het beestje een naam te geven. Iemand een idee? foto's volgen vanzelfsprekend. :)
|
 
school

Vanmorgen sprong ik naar oude gewoonte opnieuw de trein op richting boeregat-city. Vlug het eindwerk binnensmijten bij de verantwoordelijke (oef ben ik blij dat ik van dat onding verlost ben!). Daarna verzamelen om op sportdag te vertrekken. Vele van mijn klasgenootjes herkenden mij niet, dus een hartelijk weerzien werd het niet. :) (op dit moment zie ik eruit als een pumpkin zegt de schattie)
Na opnieuw kennisgemaakt te hebben en het uiten van het nodige gevloek op het Onding werden we in een bus gedropt -met gordels!- richting Waregem alwaar men ons ging verblijden met wat ping pong, badminton, squash en tennis.
Ping pong was wel leutig, maar da was het. Badminton vond ik voor mietjes maar ik moet toegeven dat ik serieus gezweet heb. Wel jammer dat ik het al beu gespeeld was. Dat heb je nu eenmaal met sporten die je tot vervelens toe verplicht bent te spelen.

Lunch genuttigd op een terrasje, helaas zijn mijn fluolampen (zijnde mijn beentjes) niet gebruind.

Na gezellig bijpraten werden we volledig afgemat in zo'n squash-konijnekot. Zalig. Ik had die sport nog nooit gedaan en het heeft me aangenaam verrast. Het is intensief en je mag lekker hard meppen. :)
Enkele liters zweet later was het tennissen geblazen. Eerst wat op een balleke meppen en de instructeur die rondkwam om naar onze 'techniek' te kijken. Hij zag in mij meteen de nieuwe Kim Clijsters/Justine Henin, want hij vroeg of ik al eerder gespeeld had. Glunderend liep ik een paar minuten rond. Helaas is het redelijk saai om maar op een balleke te blijven meppen en volledig frustie te geraken om het feit dat je maar op ene half veld mag spelen (niet genoeg velden) en dus constant uit mept. Grrr!!
Soit twas wel leuk om zo aan de laatste drie weken 1/2 te beginnen...

|
donderdag, mei 13, 2004
 
Geuren

appeltaart met kaneelHet huis vult zich met een wonderlijk aroma dat zich nestelt op mijn smaakpapillen. Zalig zoet, met een vleugje Oosters, dringt het mijn neus binnen. De haartjes gaan trillen van puur genot. De oven gloeit lekker en vrolijk tikt de kookwekker verder.

|
woensdag, mei 12, 2004
 
Afscheid nemen bestaat niet




Vandaag de laatste keer samen gewerkt met collega S. En als ik "collega S" zeg dan bedoel ik: snoezelen met fluomateriaal, schilderen, creatief brein, paaskuikens uit washandjes, emotiemens, iemand die ik serieus ga missen.





|
dinsdag, mei 11, 2004
 
Geluidsoverlast

Hoe ook de media op de stageplaaats brandend actueel is...

Volledig overstuur stormt "mevrouw de directeur" binnen in onze leefgroep. De buurvrouw heeft gebeld. De kindjes maken teveel lawaai. Ze roepen en spelen te luid.
De kinderen hebben een zielig 'koerke' waar ze kunnen op spelen. Sommigen kunnen niet samenspelen en verdragen geen andere kinderen in hun onmiddellijke omgeving, anderen zijn verdrietig omdat ze tijdens het weekend moeten blijven omdat mama bijvoorbeeld moet werken. Ik zou ook roepen -lekker hard- zodat iedereen mijn verdriet kan horen.
|
 
De overbuur

"Die van hierrechtover" zat vandaag bij ons thuis. Een vriendelijke dame waar ik altijd beleefd een goeiedag tegen zeg. Maar gisteren... gisteren niet.

Gisteren stond een camionette van het Blok de affiche van de vrije meningsuiting te verscheuren. (Ze hebben op tijd ingezien dat ze daar eigenlijk niet voor staan.) Ik dacht:"Ah de buren hebben wat hersencelletjes bijgekweekt en/of beslist ze eens te gebruiken. Die idioot grote afzichtelijke posters op immense houten plakaten worden verwijderd". Helaas, nu prijkt er een "minder lasten, meer Vlaanderen" affiche. Als ik uit mijn raam kijk zie ik ze afsteken tegen een straat waar een kleurrijke bende kinderen speelt.

De Vriendelijke Dame zei "hey" in onze woonkamer en beleefd hey-de ik terug. Meteen daarop verzuchtte ze en zei:" ah ik dacht al... gisteren stond je nogal vies te kijken en ze heeft gene goeiendag gezegd. Ja ik kan ukik daar wok nie aandoen ee, tis mine man die dat daar wil zetten. Ik stemme daar nie voor zunne". Neen mevrouw daar stemt u niet op, vorig jaar ging er namelijk een mini-postertje met Uw keuze: de tsjeven. Tsk!
|
maandag, mei 10, 2004
 
Boer zkt vrouw,de anti-boer Sjarelsaga :)

De boeren hebben gekozen.
Boer Freddy-heh-de fruitboer-heh koos voor de Brusselse Sabrina, voor hem onbekend terrein. Zuurpruim Carine bijt in het stof. "ze blijft een goede vriendin, er is heel wat verwantschap" dixit hehehFreddy. Muhahaha.

Boer Joeri kiest voor Janiek, wat Petra al de hele week doorhad. De rest van Belgie ook. Samen aan judo doen, samen koken en Petra die er totaal niet geloofde maakte van zijn keuze geen dilemma, maar een zekere zaak.

Boer Jan met de blozende kaakjes en de akelige messcherpe stiltes gaat resoluut voor z'n tegenpool Gwendoline. Hij kiest duidelijk voor "zijn hart en niet voor het verstand"(Boer en nonkel Jerome op de vooravond van de keuze). Gwendoline gelooft dat de boerderij 1 blijspel is. Ze houdt van de dieren en hun vriendschap getuigt een welgemeende smakkerd op de neus van een van de koeibeesten. Arme verlegen Fanny is er het hart van in en barst in tranen uit, samen met 'de Jan'.

Boer Koen had geen keuze meer, 1 van zijn 'dames' was het afgetrapt. Zou ik ook doen als ik bij een vent zit die mij constant aanspreekt met mijn achternaam, giechelt -soms totaal ongepast- na elke zin EN tot over zijn oren verliefd is op 'christel Annemans' zijn eigen "La Luna". Mag ik ff kotsen ja???

De enige voor wie zijn keuze ook voor mij een vraagteken was, en ook voor zijn beide gezelschapsdames, was boer Chris. De boer die zijn 'meiden' liet werken zoals het een boer betaamt: mesten, koeien melken,... de enige die ik zowaar op de boerderij zien werken heb. De rest klooide maar wat aan met lansen of tractoren, draaide mee in de beenhouwerij of knipte eens wat takjes af, boehoe wat is het leven op de boerderij allemaal toch zo fijn. Not. ik denk dat dat serieus zwaar werk is, wat ik helemaal niet op tv gezien heb. Anyway boer Chris die niets liet blijken van zijn gevoelens is toch 'geraakt' geweest door 1 van z'n dames, Valerie, hij heeft namelijk tijdens 'ne'n tragen' 'flikkerinkskes' gezien in haar ogen. Hoe schattig. Dina dan meteen:"voel je dan al kriebeltjes?", en als een echte man zei onze heer:"mja...allee, ele kleintjes dan".

Boeren... mannen.. *zucht*
|
 
Beste klasgenoten,

de laatste schooldagen naderen en ik mag u verblijden met een quizje, dit ter gelegenheid van expressie-dinges (Kun je al geloven dat ik vergeten ben hoe de helft van de vakken noemen, laat staan door wie ze gegeven worden??). Yep u leest het goed: een quizje. En ik geef al een 'kleine tip': Eurosongkenner. Lees haar goed na, volg zowel de halve finale als de slotshow en wie weet verbaas ik u wel met een schitterend optreden in minirok, netkousen en een lederen topje. Miraculeus zal ik ook mijn lange haren terug hebben. Lang vervlogen -maar niet vergeten- tijden duiken terug op :)
|
 
stage

Mijn laatste stageweek tikt gestaag weg. Geen schaterlachjes meer bij het kriebelen, geen onbedaarlijke lachbuien als ik dans met de stofzuiger. Geen blauwe kijkers meer die in mijn ziel snijden, geen klein hoofd meer die op mijn schouders rust. Geen zwieren meer, geen K3-zingen meer in de badkamer of toch niet zonder rare blikken.
Ik keer terug naar de schoolbanken met herinneringen die in mijn hoofd blijven kleven, kindjes die in mijn hartje gebrand zijn en mensen voor wie ik "collega" ben, altijd.

|
zaterdag, mei 01, 2004
 
Nest ontdekt @ Pigi's place

enge eitjesleggende bij
|