stage

Mijn laatste stageweek tikt gestaag weg. Geen schaterlachjes meer bij het kriebelen, geen onbedaarlijke lachbuien als ik dans met de stofzuiger. Geen blauwe kijkers meer die in mijn ziel snijden, geen klein hoofd meer die op mijn schouders rust. Geen zwieren meer, geen K3-zingen meer in de badkamer of toch niet zonder rare blikken.
Ik keer terug naar de schoolbanken met herinneringen die in mijn hoofd blijven kleven, kindjes die in mijn hartje gebrand zijn en mensen voor wie ik "collega" ben, altijd.

- posted by Weetniet @ 7:35 p.m. |