Ziekenhuis

Van acht tot vier was ik in het ziekenhuis. Ik die dacht dat ze gewoon wat bloed gingen nemen een fotooke trekken and off I go. Niks was minder waar. Het bloed tappen ging heel vlot, geen wachtrij ofzo, maar daarna. Daarna bracht ik drie (!) uur door in een wachtzaal omdat één of andere idioot mijn foto's niet in het juiste rek gelegd had. En ja ik vond het verdacht lang duren, maar er hing zo een kaartje aan de muur dat het normaal was dat er soms mensen eerder aan de beurt kwamen dan jij en dat dat aan de verschillende apparatuur lag enzoverder enzovoorts. Dus toen ik het "niet zagen" bordje zag wou ik dus niet gaan zagen. Maar na drie uur was ik het dus beu.
Dan opnieuw naar de dokter die niks kon vinden (surprise surprise) die dan een interne arts erbij gehaald heeft. Vond mijn pijn verdacht en hup ik vlieg onder de scanner. Een heel nare ervaring met een machien die raar lawaai maakt en een vloeistof die geïnjecteerd wordt om vanalles beter te kunnen zien. En door dat laatste krijg je een vieze smaak in je mond, heb je het gevoel alsof al je organen net in de fik zijn gestoken én alsof je in je broek geplast hebt. Nice.
En hup weer naar de (nieuwe interne) dok. Nog steeds niets te zien. Ik krijg pijnstillers (veel te zwaar, neen dank u!) en ik moet maandag terug gaan om een camera in mijn strot geduwd te krijgen om es ff in mijn maag te kijken. *bang*
- posted by Weetniet @ 4:58 p.m. |