Goede voornemens: handbal

Gisteren op algemene aanvraag meegedaan aan een match. Apolloon heeft serieus wat speelsters tekort door examens, kwetsuren en vakanties vandaar....

Ik ben verbaasd dat ik het eerste half uur heb kunnen uitlopen. Ik had gedacht na vijf minuten volledig pomp af te zijn, maar hey I was still standing! :) Ok ik heb niet mijn gewone tempo gelopen, maar ik was braaf mee met de aanval & met de verdediging. Ik heb verdedigd, zo goed als ik mij herinnerde hoe ik moest verdedigen en ik heb geloof ik één shotpoging gewaagd. Yep mijn zelfvertrouwen is er niet beter op geworden in die twee (drie?) maanden afwezigheid.
Tweede helft heb ik een goed kwartier gespeeld. Deze keer wel met de sprintjes enzo. Ik viel haast dood op het einde Iets lastiger! Ik stond ook op pivot en ik heb er van langs gehad: er werd aan armen getrokken, aan shirts, ik werd bij de kraag gegrepen en bijna opgehangen (de tegenpartij hield geen rekening met mijn kleine gestalte :)). Alles binnen het reglementaire dus. :) Maar ik ben het niet meer gewend. De schattie merkte achteraf op dat een bepaald nummer af en toe aan mijn borsten had gezeten, maar dat heb ik niet opgemerkt in het heetst van de strijd...
De wedstrijd ging gelijk op tot het einde hoewel de tegenpartij tweede stond en wij ergens achteraan bungelen én terwijl zij nog een hele ploeg op de bank hadden zitten waren wij met één reserve. Er werd nooit meer dan een tweepuntenkloof geslagen en het was nagelbijten tot het einde. Tot op 90 seconden van de buzzer stond het 19-20, kortom een gelijkspel zat er in. Helaas viel de laatste goal in ons eigen kamp en verloren we alsnog.

De dag erna valt de spierpijn te dragen. De benen trekken wat, de armen wegen iets zwaarder, en ik heb wat moeite met diep ademhalen. Al bij al beter dan ik had verwacht. Ik kan niet wachten tot volgende zaterdag!
- posted by Weetniet @ 2:46 p.m. |