D'er zijn zo van die dagen

Vanmorgen moest ik dus zoals gezegd veel te vroeg op om mijn treintje naar tschooltje in the middle of nowhere te halen. Daarvoor moet ik in Lichtervelde overstappen... De treinen wachten altijd op elkaar en daar ging het vandaag mis..

Het begon eigenlijk al aan het loket in mijn thuisbasis. Immens veel volk, gelukkig had ik beslist wat vroeger te gaan omdat ik mijn abonnement moest verlengen, zoals de helft van de bevolking zo bleek. Maar veilig en wel zat ik in de wagon, lekker warm, te babbelen over de vakantie met school- en klasgenootjes. In Lichtervelde springen we uit het treintje en lopen goed door naar het andere perron omdat er de maandag altijs veel volk is (internaatmensjes met irritante valiezen enzo). Grote meute aan de eerste deuren dus beslissen we wat verder in te stappen. Overal duwden mensen zich in wagonnen. De conducteur fluit. Nog zeker 50 mensen moesten instappen. Kleine paniek, deuren beginnen dicht te gaan... Vriendjes van mensen sleuren aan deuren om ze toch die extra 5 cm open te houden om iemand binnen te wurmen... Sommigen persen zich puur op instinct nog op de laatste knip binnen... Ik kijk naar dit tafereeltje, sprint van de ene deur naar de andere en zie telkens een mensenzee voor mij, onherroepelijk gaan de Poorten Naar School dicht. Verbauwereerd aanschouw ik het slagveld dat de conducteur aangericht heeft met die ene ademstoot. Zeker ben ik dat er stukjes jas en riempjes van schooltassen hulpeloos de tocht in buitenlucht doorbrengen terwijl The Trein From Hell verderraast... Geschokt strompelen de achterblijvers naar elkaar toe, te zeer aangedaan door deze vroege aanslag. Bij de slachtoffers herken ik enkele klasgenootjes. We kijken elkaar vragend aan, stappen eensgezind naar de eerste beste conducteur en vragen haar of ze dit soort gedrag -de dictatuur van een op machtsbeluste collega- normaal vindt. Schuldbewust verwijst ze ons door naar haar chef waar we antwoorden, minstens(!) een verontschuldiging en eventueel een taxi verwachten maar nee! Enkel beschuldigingen bereiken ons oor. Teneergeslagen gaan we op zoek naar troost in het dichtsbijzijnde cafee vergetend dat we ons in een gat als Lichtervelde bevinden... Niks is open, enkel de regen verwelkomt ons...

Zie hier het oord der verderf




Na Baloo's gifmail krijgen ze van mij en mijn medepassagiers ook haatmail in de bus.
- posted by Weetniet @ 9:45 p.m. |